ტკივილი მუცლის ქვედა ნაწილში (მცირე მენჯში) ─ დიაგნოზი და მკურნალობა

ტკივილი მუცლის ქვედა ნაწილში, ანუ მცირე მენჯში, შეიძლება იყოს ადამიანის ორგანიზმის სხავადასხვა სისტემის დაავადების სიმპტომი, ეს  უმრავლეს შემთხვევებში შარდსასქესო სისტემისა და საჭმლის მომნელებელი სისტემის პათოლოგიით არის განპირობებული. იწვევს მსუბუქ დისკომფორტს ან ზოგჯერ შესაძლოა მწვავე, შეტევითი ხასიათიც ჰქონდეს. უფრო ხშირად კი ეს ტკივილ ქრონიკულია  და ყველა შემთხვევაში  უარყოფიტად  აისახება პაციენტის ცხოვრების ხარისხზე, მის ქცევაზე,სექსუალურ ცხოვრებასა და ემოციურ მდგომარეობაზე

მუცლის ქვედა ნაწილში ანუ მცირე მენჯში ტკივილი ძირითადად განპირობებულია:

• საშარდე სისტემის დაავადებებით (შარდკენჭოვანი დაავადება, ქრ.ცისტიტი, ქრ პროსტატიტი, პროსტატისა , შარდის ბუშტის სიმსივნური დაავადებები და ა.შ.)
• საჭმლის მომნელებელი სისტემის ზოგიერთი დაავადებით (ქრ. კოლიტი, ქრ. გასტრიტი. გაღიზიანებული ნაწლავის სინდრომი. ასევე ამ ტრაქტის სიმსივნური დაზიანებები და ა.შ.)
• ზოგიერთი გინეკოლოგიური დაავადებებმა ( მსუბუქი დაზიანებიდან სიმსივნურ ნეოპლაზიამდე) ასევე შეიძლება გამოიწვიოს ტკივილი მუცლის ქვედა ნაწილში.

ურო-გენიტალური ტრაქტის დაავადებებს ხშირად თან ახლავს სიმპტომები, რომლებიც უმეტესად დაკავშირებულია ქვედა საშარდე გზებთან. ზოგჯერ მენჯის ტკივილი მხოლოდ მოშარდვის ან სქესობრივი აქტის დროს ვლინდება.

დიაგნოზი:

ტკივილის მიზეზის დასადგენად აუცილებელია  ვიზიტი ექიმთან, რომელიც გამოგკითხავთ, შეისწავლის თქვენი ავადმყოფობის ისტორიას, გაგსინჯავთ, საჭიროების მიხედვით ჩაგიტარებთ კლინიკო-ლაბორატორიულ და ინსტრუმენტულ გამოკვლევებს, მაგ. შესაძლოა დაგჭირდეთ სისხლის და შარდის ანალიზი, საშარდე სისტემისა და მუცლის ღრუს ექოსკოპიური კვლევა, მიკროექოსკოპია, მაგნიტურ რეზონანსული ტომოგრაფია და სხვა კვლევები.

მკურნალობა:

მკურნალობა დამოკიდებული იქნება დიაგნოზზე, შესაძლოა დაგენიშნოთ მხოლოდ მედიკამენტოზური მკურნალობა, ასევე ფიზიოთერაპიული პროცედურები,ზოგჯერ საჭირო ხდება ოპერაციული ჩარევაც.

მუცლის ქვედა ნაწილში ტკივილის პრევენცია გულისხმობს:

ჯანსაღი ცხოვრების წესს, თამბაქოს  და  ალკოჰოლის  მოხმარების შეზღუდვას, დაბალანსებულ კვებას, რეგულარულ  ფიზიკურ  აქტივობას და ა.შ.

მნიშვნელოვანია ექიმთან რეგულარული ვიზიტი, პერიოდულად კვლევების ჩატარება, ანუ პოტენციურად საშიში დაავადებების სკრინინგი შესაძლებელი საფრთხის თავიდან ასაცილებლად.